Zbog čega hronični lažov i socipatološki dezinformator još uvijek od strane većine medija dobija titulu Predsjedavajućeg Predsjedništva BiH teško je objasniti, kao što je teško objasniti da pojedini sarajevski mediji tituliranjem “srpski, hrvatski i/ili bošnjački” Član Predsjedništva svjesno (namjerno?) šire nacionalizam tj. ludilo, iako ni po Ustavu BiH, ni po pravilniku o radu članova Predsjedništva niti postoji, niti je moguća takva titula.
Ipak da se vratimo lažima i dezinformacijama od strane čovjeka koji je sam sebe “ukinuo” iz Predsjedništva BiH tj. on niti je, niti može, niti smije biti tretiran kao dio Predsjedništva države, a čije zakone, suverenitet, prava građana svakodnevno krši i diskriminira. Demokratski je takvu individuu, demokratskom silom i akcijama držati daleko od institucije Predsjedništva BiH.
Upitno je naravno što je takva individua još uvijek oslobođena djelovanja sudskih i sigurnosnih službi BiH, ali nakon što je proslavi 9. januara “nazoćio” i politički surogat Dragan Ćović jasno je da je Tužiteljstvo BiH pod uticajem i kontrolom antibosanskih i nacionalističkih politika koje trenutno promovišu spomenuta dvojica. Naravno i mafijaške organizacije, kao npr. “kartel koji izdaje lažne diplome”, a koji je pod kontrolom barem jedne partije koju kontroliše spomenuti dvojac, svako treba da se upita da li je ljekar, policajac, vatrogasac, medicinska sestra sposobna da obavlja posao za koji su plaćeni tj. da nije u pitanju direktni udar na život nekog pojedinca! Utjeha je da je većina onih koji obavljaju takav osjetljiv, opasan i zahtjevan posao socijalno korektna i školovana individua.
9. januar nije samo pitanje ustavnosti, to je prije svega pitanje pravde, istine, ljudskosti, humanosti, empatije i posebno opšte kulture.
Postoje ljudi koji iskreno misle da je “nepravda” da neko ima nešto “protiv 9. januara i Dana tzv. Republike”. Suština je da se radi o tri sociološke kategorije: Prva je ona koja “zločine prema Bošnjacima i Hrvatima smatra herojskim djelima”, druga je ona koja je intelekt oblikovala zadnjih godina u vrijeme dodikovog režima, dakle u vrijeme kada je sve “zločinačko” predstavljeno kao herojsko, kad je “otimanje teritorije države BiH” objašnjeno od dodikovog i vučićevog režima i medija kao “spašavanje naroda od najezde Bošnjaka i Hrvata”. I treća je režimska birokratija, koja radi, misli i čini ono što je “dobro plačeno”. Danas je to sve usmjereno protiv Bošnjaka, jer su se Dodik i po mnogima “izdajnik hrvatskih interesa” Dragan Čović našli na istim nacionalističkim interesima: na “islamofobiji” i “bosnofobiji”.
Međutim istina o 9. januaru nije herojska.
Nakon 9. januara 1992, u stilu nacističkog režima, područja koja je kontrolisala tadašnja teroristička jenonacionalna “srpska”paradržava, pod upravom tadašnje terorističke organizacije SDS, osvanula su obljepljena proglasima (kao u vrijeme nacista za Jevreje) da svi Muslimani i Hrvati moraju potpisati lojalnost novoproglašenim vlastima i paradržavi. U suprotnom imaju “mogučnost” da dobrovoljno napuste svoje domove, a imovinu “dobrovoljno” predaju novonastalim vlastima (o.r. suštinska intepretacija tadašnjeg terorističkog proglasa, koji je sadržavao više teksta).
Šta se desilo prije tog 9. januara uglavnom je poznato i nažalost svodi se na hiljade ubijenih i masakriranih u Hrvatskoj i BiH. Od 9. januara tadašnje terorističke srpske vlasti su praktično konstitualno (u ime naroda) legalizovali (stvorili institucije) legalitet (da oni u ime naroda smiju) mogu da protjeraju, ubiju, pale, otvaraju logore, proglašavaju neprijatelje, kontrolišu medije…Ukratko da odlučuju o životu i smrti. Tada je za bosanske Hrvate i Muslimane to bio pakao života iz minute do minute, ali i za sve druge, dakle i bosanske Srbe, koji bi se usudili suprotstaviti toj tadašnjoj terorističkoj velikosrpskoj organizaciji. Koliko je to ludilo bilo pogubno, najbolji primjer je današnji režim u manjem entitetu:
Roditelji i ljudi koji su tražili pravdu i istinu u vezi ubistva njihovog sina, dovedeni su pred streljački vod režima, kriju se od progona, hapse ih, privode ih, sve one koji ih podržavaju nazivaju neprijateljima, izdajnicima, a čitav svijet predstavljaju neprijateljima i dušmanima.
Zamislite kakve je represije i zločine vršila ta vlast u vrijeme nakon 9. januara 1992 ! Kad je život vrijedio manje od jedne cigare, a kad je svaki krkan “u ime srpstva” mogao da ubije, siluje ili masakrira bilo kojeg Hrvata ili Muslimana, sa izgovorom da je protiv Srba!
Upravo taj dan, 9. januar je dan koji podsjeća na desetine hiljada ubijenih, stotine hiljada protjeranih, desetine hiljada silovanih. Sistematično, strategijski planirano i odobreno, od strane vlasti tadašnje terorističke SDS, Miloševićevog režima, vojnih i paravojnihi i policijskih i parapolicijskih snaga tadašnjih vlasti u manjem entitetu i u Srbiji. Svjedoci tog pogroma su Milorad Dodik, a velikim dijelom može posvjedočiti i Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić.
Sigurno će neki reći i drugi su pravili zločine. I to naravno niko ne osporava.
Činjenica je da je institucionalni teoror bio legalizovan prvo kod tzv. predstavnika “srpskog” naroda u Srbiji, pa u Hrvatskoj, te naposljetku u BiH. Sve što se kasnije događalo je bila reakcija na teroristički pohod koje su započele tadašnje vlasti tzv. “srpskih teritorija”. Situacija je slična i danas: Vučić i Dodik su “reanimirali” duh tog velikonacionalističkog režimskog terora, a kao posljedicu i reakciju, kao i uvijek u istoriji, imamo na prvom mjestu velikohrvatski nacionalizam. Zajedničko ova dva nacionalizma je već stotinama godina da svoj slijepi i nacistički pogled na svijet pokušavaju ostvariti kroz mirnodopske i ratne pokliće protiv bosanskih Muslimana, odnosno, Bošnjaka. Srpski nacionalisti idu i dalje, te su isti fokus primjenjivali prema Albancima, djelimično Makedoncima, a danas otvoreno i prema Crnogorcima. Opravdanje za te nacionalističke mirnodopske i ratne pohode su onda opravdavali “otporom” onih durgih i tako u krug.
Da Dodik (čovjek) čim zine, odmah i slaže objašnjavamo u daljem tekstu:
Milorad Dodik izjavio je danas da histerija u Federaciji BiH, koja je pokrenuta povodom obilježavanja Dana Republike Srpske, potvrđuje da je BiH daleko od unutrašnjeg dogovora i da je njen opstanak jednako upitan danas kao i 1992. godine kada je Alija Izetbegović žrtvovao mir za BiH.
Histeriju je pokrenula dodikova organizacija u tzv. entitetu Republika Srpska proslavljajući neustavan dan. Alija nije žrtvovao mir 1992., nego su tadašnji srpski teroristi, legalizovani kroz “paradržavne institucije” 9. januara, napali državu BiH i njene građane.
“Ni 1992. godine muslimani-Bošnjaci nisu bili spremni da prihvate da ovdje žive i drugi narodi, koji polažu jednako pravo na zemlju u kojoj su rođeni i na kojoj vjekovima žive. Danas, 27 godina kasnije, i dalje ne prihvataju tu činjenicu, samo što, umjesto oružjem, medijskom i političkom hajkom pokušavaju da, prvensteno Srbima, kažu da nemaju pravo da slave dan kada je nastala Republika Srpska”, rekao je Dodik za Srnu.
Vjerovatno “demokrata” Dodik misli na bošnjačke političare koji su tada bili na vlasti u BiH. Nema veze. Istina je ovakva: Bošnjaci nisu bili spremni da će biti pobijeni, protjerani, masakrirani i poslani u logore smrti, sa zemlje u kojoj su vjekovima živjeli, i to od strane najbližih komšija. Danas, 27 godina kasnije, srpski političari, predvođeni po mnogima iracionalnim rasistom Dodikom, ne prihvataju činjenicu da je etnički očišćena teritorija dio države BiH, te misle da imaju pravo da slave dan kada su pobili, protjerali i uništili preko dva miliona stanovnika Bosne i Hercegovine.
On je ocijenio da je sada više nego jasno da BiH bez međunarodnog tutorstva ne može da preživi, ali da se i tom tutorstvu nazire kraj.
Ovdje je iracionalni socipat djelimično u pravu, osim u dijelu da se “tom tutorstvu nazire kraj”. Naime, ako se nazire kraj Dodiku, onda je kraj i međunarodnom tutorstvu, kako on to “nazva”.
“I umjesto da se odluče na dijalog i politiku mogućeg, bošnjački političari biraju histeriju koja će se samo njima obiti o glavu. Onoga dana kada su osporili 9. januar kao Dan Republike Srpske pred Ustavnim sudom, oni su pokušali da ospore naše pravo na postojanje, koje nam čak garantuje i mirovni sporazum na kojem je i nastala današnja BiH”, naglasio je Dodik.
I umjesto da se odluče na dijalog i politiku mogućeg, srpski političari biraju histeriju koja će se samo njima obiti o glavu. Onoga dana kada su slavili 9. januar kao Dan Republike Srpske pored odluke Ustavnog Suda i upozorenja da je to jedan “dan koji je legalizovao zločine nad drugima”, oni su pokušali da ospore pravo na postojanje drugih i drugačijih, koje nam čak garantuje i mirovni sporazum na kojem je i nastala današnja BiH.
Prema njegovim riječima, iako svi dobro znaju da je novi Zakon o praznicima usaglašen sa Ustavom BiH, i mediji i političari i kvazianalitičari u FBiH utrkivali su se da obmanu i svoju i međunarodnu javnost da je u pitanju neustavan praznik.
Dan je osporen jer diskriminira druge i jer taj dan slavi “nešto” što je upereno protiv drugih. U generalnom smislu, ne u smislu srpske slave. Dakle 9. januar može da se slavi kao npr. Podsječanje na genocid, na žločine, ali ne kao ceremonija. Dakle, to može da bude najtužniji dan, ali ne najsvečaniji.
“Sve što gledamo i slušamo posljednjih dana iz FBiH nam govori da se tamo sistematski njeguje javnost koja ne prihvata realnost, odnosno Republiku Srpsku, što automatski u Srpskoj proizvodi javnost koja ne prihvata BiH”, istakao je Dodik.
“Sve što gledamo i slušamo iz manjeg entiteta (tzv. RS-a) nam govori da se tamo sistematski njeguje javnost koja ne prihvata realnost, odnosno, Bosnu i Hercegovinu, što automatski u većem BiH entitetu i potajno u manjem entietu nastalom na krvi i genocidu, proizvodi javnost koja ne prihvata samoproglašenu jednonacionalnu oblast pod jednonacionalnim imenom RS”.
“Vidjeli smo kako je na stub srama stavljen ambasador Hrvatske, no to moćno Sarajevo ni slične poruke nije smjelo da uputi ambasadorima Rusije ili Srbije, koji su takođe bili na obilježavanju Dana Republike. Sve to govori da političko Sarajevo ne napušta politiku autizma, koja nas sve vraća na početak, na unitarističke ambicije Bošnjaka prema BiH”, zaključio je Dodik.
Kad bi bilo ovako kako je rekao iracionalni demagog Dodik, onda bi nam bilo svima bolje: Bili bi u EU, ne bi čekali na granicama po tri-četiri sata, plate bi bile po 1000 – 2000 eura, poslanici bi radili u interesu građana, političari bi pazili šta i kako rade i govore, u crkve i džamije bi se išlo po privatnom nahođenju, a ne po diktatu, imali bi stotine kilometara autoputa, dobili bi 4-5 miliona turista, pa bi ko Austrijanci mogli svi da budemo penzioneri i dr. Dakle, ono što ultranacionalsita i bošnjakofob, zajedno s političkim egzibicionistom Čovićem pokušava da “podmetne” bošnjačkom političkom estabilišmentu je laž i projekcija vlastite strategije njihovih ekstremističkih organizacija. U bošnjačkom političkom estabilišmentu postoje tzv. balije, a što znaći “use, nase, podase”, ali ultranacionalisti, vjerski fanatici, oni koji mrze druge, oni koji su protiv Srba i Hrvata, nikada nisu, niti će uspjeti da sjednu u neke fotelje i kroje sudbinu BiH. Na žalost na drugim stranama, već dugo vremena na vlast dolaze uglavnom nacionalistički fanatici i rasisti. Poput Milorada Dodika. Što se tiće Rusije i Srbije, nije bilo potrebe, jer su svojim prisustvom odradili “dobar” posao, vidljiv na međunarodnom planu…Na kraju krajeva, možda će sljedeće sankcije Rusiji biti upravo zbog tog vječitog ambasadora, koji ne zna “jel pošo il je došo”. Premijerka Srbije je mogla da bude svjetski poznati aktivista za individualna prava i posebno borac za prava drugih i drugačijih. Na žalost, Premijer Srbije je poznat po odnosu prema žrtvama srebreničkog genocida, te posjeta sramotnoj proslavi nije morala da bude komentarisana, jer je svojim prisustvom potvrđeno kvalitativno i kvantitativno postojeće.
Ipak, koliko god režimski budžetaši pokušavali da improvizacijama i cartuningom sav istorijski jad i čemer svale na leđa bosanskim Srbima i Srbijancima, činjenica je da je oko 2000 pojedinaca, od čega više od hiljadu “poslovno”, bilo na toj sramotnoj proslavi. I Božo Vrećo bi okupio barem deset puta više, a Halid ili Davor i više. Pitanje dana kad će biti tako.
