Lagano, ali sigurno, aktuelni režim manjeg entiteta približava se crvenoj liniji do koje građani BiH mogu mirno posmatrati separatizam, diskriminaciju, stvaranje bijede, pljačkanje budžeta BiH, ucjenjivanje državnih institucija i ismijavanje ljudskih tragedija.
Još brže dolazi dan približavanja revolucionarnoj liniji građana manjeg entiteta, kad će trebati odlučiti hoće li konačno početi birati ljude koji će ih izjednačiti sa komšijama ili će ponovo izabrati ljude koji će ih na principu krstaške mržnje i dalje voditi u srednji vijek.
Željka Cvijanović mora jednog dana da krivično odgovara za sve uvrede i poniženja koja je izrekla, provela i uradila u vrijeme svoje vladavine, naravno zajedno sa predsjednikom i vođom tog klana u manjem entitetu i suodgovornim ministrima, predsjednicima komisije, pa čak i novinarima i direktorima medijskih kuća. Ukratko režim manjeg entiteta je jedino mjesto u svijetu gdje je na snazi vladavina aparthejda, diskriminacije, segragacije i fašizma. Kako prema Ne-Srbima, tako i prema Srbima koji se ne klanjaju spomenutom plemenskom i nacionalističkom klanu urušavanja demokratije, države i ljudskih prava.
Slaveći ratne zločine, negirajući hiljade žrtava, stvarajući atmosferu koju su 90-tih osmislili najveći zločinci u istoriji civilizacije, Cvijanović i aktuelni režim su pokazali da je manji BiH entitet nastao na temeljima koji su upitni.
Koji ukidaju legitimitet postojanja takve autonomne jedinice u okviru jedne demokratske zemlje.
Drugim riječima, demokratizacija “maksimalnim pritiskom” je jedino rješenje za dalji opstanak na krvlju i zločinima nastalog entiteta ili njegovo potpuno ukidanje i stavljanje pod upravu države BiH, nešto slično kao u slučaju Katalonije u Španiji.
Jedna od zadnjih aparthejdsko-rasističkih uvreda prema Bošnjacima, najbrojnijem i najviše ubijanom narodu 90-tih godina od strane istomišljenika Cvijanovićke je ta da je bivši predsjednik kontroverznog entiteta Čavić, po njoj, napravio lažni izvještaj o Srebrenici!
U najmanju ruku, za ovakvu konstataciju bi u nekoj evropskoj državi zaglavila barem u zatvor, a kamoli mogla uzdignute glave sa 30-tak bodyguardova da se “folira” po ulicama gradova u kojima ljudi rove po kontejnerima.
Sam Čavić sigurno nije nevin, jer i on pripada političkoj opciji koja radi protiv države BiH, ali je u odnosu prema ratnom zločinu i genocidu, posebno u Srebrenici, a kojeg su počinili istomišljenici i intelektualno slični profili Željke Cvijanović i ostalih iz aktuelnog režima manjeg entiteta, iz perspektive evolucije prevazišao spomenute, jer je imao hrabrosti i evolucijske zrelosti da spozna odgovornost vlastitog naroda za događaje u prošlosti.
Cvijanovićka je ipak u jednom rekla istinu: ” Da je to lažni izvještaj”.
Ali ne u smislu u kom je Cvijanovićka ponovo počinila verbalni zločin, nego u smislu da je izvještaj Čavića o Srebrenici, nekompletan i djelimičan. Odnosno, da su zločini koje su počinili istomišljenici Cvijanovićke i oni koje slavi režim manjeg entiteta puno gori, monstruozniji i masovniji. Naime, u Čavićevom izvještaju ne stoji da su to zločini koji su najgori u istoriji ratovanja, kao što je npr. utvrđeno u presudi Ratku Mladiću. Takođe u Čavićevom izvještaju nije naveden tačan broj žrtava u Srebrenici, a koji još uvijek nije konačan.
Sve u svemu Cvijanovićka može da se ponosi činjenicom da je jedna od rijetkih žena koja je uspjela da postane zloćinac, a da nije bila na ratištu. I nadati se da će jednog dana položiti račune onako kako ih je položila njena mentalna sestra bliznakinja, Biljana Plavšić.
