BH blok ili jedan njegov najveći dio još uvijek nije svjestan katastrofalne situacije u koju je doveo državu Bosnu i Hercegovinu i posebno glavni grad Sarajevo. Čak šta više očigledno da je neprincipijelnost i neodgovornost dovela do opšteg haosa u ovom samoprozvanom bloku, a što sve više ima odraz na stabilnost svih nivoa vlasti u BiH.
Sigurno je da tu ima i strategija koje na prvi pogled nisu vidljive, ali i pored toga ova politička opcija suštinu i strategiju političkog djelovanja provodi na istim principima kao i tzv. nacionalne stranke.
Naime, BH blok se zatvara u sopstveni tor, ograđuje od svih drugih i na taj način umjesto tri tora, dobili smo sad i četvrti.
Pored toga dosadašnji skandali (skupštinsko krunisanje, objašnjavanje da povećanje koeficijenta plate nije povećanje plate, pa sve do „paušala“ za „nerad“) upravo potvrđuje Dodikovu i Čovićevu „otrovnu strelu“ da je Sarajevo otuđeno od ostalog dijela BiH, te tako i vlast.
Moderna politika se vodi proaktivno i u saradnji sa svim faktorima koji čine jedno društvo.
Na različitim nivoima, vertikalno i horizontalno prave se koalicije, programski paktovi i zajedničke strategije sa onim „političkim subjektima“ koji na tom nivo imaju najveći zajednički imenilac sa politikom npr. BH bloka (npr. Suverenitet, NATO i EU put na državnom nivou). Ili sa onima koji su najfleksibilniji da bi što veći dio nekakvih programskih strategija realizovali na terenu. Od socijaldemokratije se očekuje da svojom energijom inicijalizuje pozitivne procese i politike kod onih koji do sada nisu bili na tim nivoima političkog djelovanja.
Bolesna propaganda protiv najveće probosanske partije u BiH tj. SDA koju provode pojedinci BH bloka, a koja je premašila i avazovu mašineriju izdaje, spinovanja, laži i namještanja, pokazala je da je BH blok u pravom smislu riječi jedan paravan za „uhljebljenje“ velikog broja tzv. „ljevičarskih“ foteljaša ili što je opisao pokojni Nijaz Duraković, BH blok je omogućio da se tzv. pojedine balije dočepaju ili ponovo dočepaju budžetske plate za nerad. Energija da se stvori blok koji je sposoban da iz defanzive krene u ofanzivnu političku borbu protiv destabilizacije BiH očigledno nije cilj koji je BH blok ikada imao na dnevnom redu. Jer da jeste, prihvatio bi “pruženu ruku i logistiku” i posvetio se borbi za građane Bosne i Hercegovine na čitavoj njenoj teritoriji.
Nesposobnost projiciranja čitave BiH
Predsjedniku SDP-a Nikšiću nije bilo lako pored nekih njegovih saradnika i pored glasaća koji mahom smatraju Bosnu i Hercegovinu „samo“ teritorijom na dijelovima većeg BiH entiteta ili Kantona Sarajevo, prelomiti činjenicu da SDA ne može biti poređen sa npr. separatizmom SNSD-a ili licemjernim segregacionizmom koji provodi Čovićev HDZ.
Uzme li se u obzir da je BH blok ili njen najvažniji dio SDP napravio koaliciju sa kontroverznom organizacijom SBB i partijom Narod i pravda onda je jasno da je to povezano sa „pravljenjem“ FR (Fildžan Republike – FR) države čije granice su vidljive sa avazovog tornja.
Dakle, BH blok kontroliše struja koja vjerovatno nije u stanju da doživljava i razumije BiH, njeno društvo, njene probleme kao dio cijele teritorije države tj. u oba njena entiteta, nego se vodi najjednostavnijim inertivnim dogmatizmom da politiku reflektuje iz perspektive teritorije Sarajeva, imaginiziranog „u BH bloku“ kao čitava BiH.
Sarajevo je glavni grad države Bosne i Hercegovine, Sarajevo je ponos Bosne i Hercegovine, ali Sarajevo nije Sarajevo bez čitave Bosne i Hercegovine.
SDA-DF vs. SDP-NS
Kao što SDA nije korektno porediti sa drugim nacionalnim (nacionalističkim) partijama, tako isto nije korektno Željka Komšića i DF stavljati u isti koš sa SDP-om ili NS-om.
Jer su i SDP i NS ulaskom u koaliciju sa organizacijom SBB izgubili kapacitet, kao i Konakovićeva NiP koja je dobila glasove u Sarajevu od onih koji su okrenuli leđa SBB-u.
Željko Komšić je fenomen, jer je jedini političar u BiH koji bi i bez partije uvijek pobijedio na izborima. Iz jednog prostog razloga: za njega glasaju oni BiH građani koji su i 1. marta 1992. godine glasali za Bosnu i Hercegovinu.
Kako je DF dobio kapacitet kroz Željka Komšića, a koji ima kapacitet kao jedna posebna institucija među velikim brojem građana BiH, jasno je da BH blok najvećim dijelom zaslužuje takav naziv zahvaljujući upravo Željku Komšiću. Bez DF-a, odnosno Željka Komšića, BH blok bi imao kapacitet kao što Fahrudin Radončić ima kapacitet poštenog, patriotskog i principijelnog „školovanog“ BiH intelektualca.
Iz perspektive interesa, BH blok bez Željka Komšića gubi kapacitet.
Na drugoj strani Željko Komšić se nalazi na ivici provalije, jer umjesto da svoj politički legitimitet udruži sa SDA, a čiji članovi ili simpatizeri velikim dijelom daju doprinos njegovoj „političkoj jačini“, on tu političku snagu i potporu „dobija“ od BH bloka, a koji velikim dijelom koketira sa onima koji Željku Komšiću pokušavaju oduzeti legitimitet. U prvom redu tu nije samo HDZ, nego i SBB, SNSD, Savez za promjene i veliki dio SDP-a, te i Naše Stranke. Zadnji su pravili i izbornu kampanju takvu da se „eliminiše“ Željko Komšić.
Dolazimo ponovo do zaključka da je BH bloku Željko Komšić nužda, pogotovo nakon pobjede na posljednjim izborima. Ucjene od Naše Stranke, da očekuju da DF ne ide u koaliciju sa SDA, nije u stvari ništa drugo nego umanjivanje „političkog kapaciteta“ DF-a, a zbog ličnih i parcijalnih interesa tzv. BH bloka.
Kako riješiti problem koje je prouzrokovao BH blok?
Kao prvo BH blok se mora distancirati i prekinuti koaliciju sa kontroverznom organizacijom SBB sve dok ta grupa (SBB) ne smogne snage da smijeni Fahrudina Radončića koji pored rušenja institucija BiH i kontrole dijela Tužilaštva nosi hipoteku odgovornosti, po do sada objavljenim informacijama, višemilionske utaje poreza, a što je u demokratskim zemljama najteže krivično djelo za koje ne postoji mogućnost pomilovanja, ili vađenja na “montiranje”.
Veliki dio BH bloka treba da se probudi iz „lokalnog“ doživljavanja BiH i pozove u svoje rukovodeće redove i ljude iz drugih krajeva BiH.
BH blok treba svoj patološki kompleks „Anti-SDA“, nametnut višegodišnjim trovanjem društva od strane medijske organizacije pod kontrolom SBB-ovog vođe, da svede u racionalnu i principijelnu politiku prema državi i prema onim građanima BiH koji su najmanje toliko „probosanski“ koliko je takva platforma BH bloka. I koji nisu samo članovi BH blokovskih partija, SDA ili nekih drugih.
Pripadnost partijama BH bloka nije Diploma za „probosanstvo“.
Probosanski su orijentisani i građani iz drugog entiteta, iz Banja Luke, iz Mostara i Širokog Brijega, iz Bijeljine, iz Brčkog, iz drugih stranaka i oni koji nisu u strankama.
Upravo u tome segmentu BH blok djeluje nesposobno i zatvoren u „tor“ poput „nacionalnih stranaka“.
Sami lideri BH bloka su mahom ljudi koji nemaju predstavu o drugim dijelovima BiH, o drugim sredinama, o ljudima izvan Sarajeva, o njihovim problemima i željama, o njihovom patriotizmu ili neprijateljstvu, o totalitarizmu života pod režimom SNSD-a ili HDZ-ovskim monopolom nad životom u Širokom Brijegu, Mostaru i slično. Lideri koji projiciraju da je Bosna i Hercegovina od Stupa do Baščaršije.
BH blok pokušaj ili snaga
Sigurno je da će u narednih nekoliko godina probosanska politika doživjeti ili svoj kraj ili uspjeti da se nametne kao najjači faktor na političkoj sceni u BiH. Sigurno je da u BH bloku mora što prije doći do „otrježnjenja“. U suprotnom to će biti potpuni krah samoprozvanog BH bloka i konačna pobjeda etničkog nacionalizma i segregacije, a kojima će na putu kao i do sada stajati usamljena SDA, uz to pritisnuta i “izolovanim” BH blokom.
Poeni koji su se skupili sa patološkom „Anti-SDA“ kampanjom potrošeni su, jer su bili dovoljni samo za preuzimanje vlasti u Kantonu Sarajevo. I to na jedan način koji već sada pokazuje da se radi uglavnom o borbi za vlast, o „uhljebljivanju“ pojedinaca, nedostatku vizije, nedostatku patriotizma prema državi i građanima BiH.
Na kraju krajeva da bi se postigli veliki ciljevi neophodno je biti principijelan, ali isto tako samo „diletanti“ umjesto da slijede, oni sjede na principima.
Slijediti princip znači praviti koaliciju na državnom nivou sa najjačom probosanskom partijom, a kako bi se ojačanom političkom, timskom, medijskom i materijalnom infrastrukturom oslabio uticaj politika koje su usmjerene na destabilizaciju, separatizam, etnički nacionalizam. Ili na entitetskom nivou praviti koaliciju sa onima koji će oslabiti ili istisnuti iz vlasti Čovićev HDZ; ili praviti koalicije i postavljati uslove da koalicioni partner može u koaliciju, ako se oslobodi lidera koji je npr. utajio desetine miliona poreza; praviti koaliciju u jednom kantonu sa jednima, a u drugom sa drugima, ako je u pitanju „jačanje“ pozicija za vlastite principe (ne fotelje). Praviti koaliciju npr. sa HDZ-om u Posavini, nije isto kao praviti koaliciju sa HDZ-om u Kantonu 10.
Drugim riječima, ako BH blok i dalje bude „sjedio“ na principima, umjesto da ih slijedi, te realizuje i koordinira multilateralno sa onima koji imaju „sličan“ kapacitet, u suprotnom BH Blok je samo jedan klan koji nije sposoban za velike ciljeve i posebno nije spreman da se žrtvuje za te ciljeve, osim za vlastite lokalne i kadrovske interese.
Na kraju krajeva i partizani su na svom putu pravili različite sporazume i koalicije. I sa kvislinzima, ako je to bilo u interesu konačne pobjede. Veliki broj kvislinga je s vremenom shvatio da su ideje koje su bile dio tadašnje oslobodilačke borbe bolje i vrijednije od onih koje su do tada slijedili. Ako BH blok ima viziju i sposobnost da s riječi pređe na djela, onda će na tom putu tražiti saradnike i najjače partnere, a ne praviti „šaroliki“ cirkus od lokalnog mahalaškog igranja vlasti na principu “od danas do sutra” ili “uzmi sad, a ne kasnije”.
SDA nije nikada bila nacionalistička, iako je bošnjačka
Činjenica je da probosanstvo nose i njeguju oni koji razumiju da je SDA oduvijek bila i ostala probosanska partija. Brojanje krvnih zrnaca onih koji su najbrojniji „probosanski orijentisani“, dovelo bi do približavanja segregacijskom nacionalističkom konceptu pokušaja promjene izbornog zakona u pravcu etničkog isključivana, ali realnost je manje-više svima poznata.
Dakle, SDA je nacionalna po strukturi članstva, ali politika je bila i ostala na temeljima multietničke i građanske BiH, te time nikada nije bila nacionalistička. Jer prefiks “nacionalistička” nije uslovljen nacionalitetom članova, nego politike koju provodi neka stranka. U takvom konceptu nije izuzetak ni BH blok, niti je u komplikovanom BiH sistemu takva mogućnost iskljućena. SDA je prisutna na čitavoj teritoriji BiH i ima infrastrukturu koja i BH bloku stoji na raspolaganju.
U slučaju da BH blok i dalje bude nastupao sa dosadašnjim stavovima „uvijek moraju biti tri“, jasno je da je i BH blok jedan vid “ljevičarskog” nacionalizma ograđenog zidovima i zatvorenim vratima za konstruktivan i prosperitetan način političkog djelovanja, odnosno demagogija koja funkcioniše na istim principima kao i nacionalističke partije SNSD, HDZ, SDS i HDZ1990 ili SBB i Narod i pravda. Čak i u slučaju da BH blok ostane opozicija, gorespomenuti scenariji će još više uticati na percepciju BH bloka u okolnostima, ako separatističko-nacionalističke i separatističke snage preuzmu sudbinu države BiH.
