Za ultranacionalistu i mentalnog aparthejdskog provincijskog teroristu koji još uvijek slobodno obavlja na neustavan način funkciju entitetskog predsjednika i ljudska tragedija, potraga za istinom i pravdom, roditeljska, sestrinska i prijateljska bol su samo političke “igre” i “ubiranje” političkih poena. Takve terorističko-ekstremističke stavove koji se kose sa zdravim razumom i prevazilaze čak i fašističke teze pokojnog Adolfa Hitlera, te i teze “narodnih heroja Karadžića, Mladića i nekoliko hiljada drugih”, koji su znali u tri dana masakrirati hiljade nedužnih civila, mahom staraca, žena, djece i gladnih, taj uslovno rečeno “čovjek”, u svom ultranacionalističkom piru prelazi granice koje jedno društvo treba da toleriše.
Taj mentalni psihopatsko-teroristički relikt onih koji su u 90-tim silovali više od 50 000 žena i djevojčica, poklali više desetina hiljada onih koji im nisu bili po volji i rastjerali više od milion drugih, nastavlja krvavi pir na način “institucionalnog terora” svega onoga što stoji na putu njegove mržnje prema Muslimanima, muslimanskom svijetu, Hrvatima, katolicima, evropskim vrijednostima, Americi i posebno Bošnjacima. Svu mržnju, mentalni terorista je, na kukavički način, upakovao u mržnju i borbu protiv Bosne i Hercegovine i Sarajeva. Međutim, Bosna i Hercegovina je samo “politički” paravan i izgovor, jer pozadina je sociopatološka mržnja prema islamu uopšte, katolicima i svima onima koji na bilo koji način predstavljaju prepreku ostvarivanja njegovog krvavog ultranacističkog pira i ostajanja na vlasti “po svaku cijenu, pa i cijenu ljudskih tragedija”. Potpomognut višegodišnjim konzumiranjem alkohola, neredovnog načina života, “oslobođen” bilo kojeg vida empatije, okružen siledžijama i ubicama na “funkcijama”, taj ekstremista “zakrvljaljenih očiju” več godinama zloupotrijebljava entitetske institucije za terorisanje ne samo živih, nego i hiljada mrtvih u Jasenovcu, Srebrenici i drugim grobnicama nevinih, za postizanje bolesnih ekstremnih i neofašističkih ciljeva, pljačakanje i vračanje okruženja u srednjevjekovne krstaške konflikte. Ne osvrčući se ni na vapaje mrtvih da ih ostavi na miru, da barem na onom svijetu počivaju u spokoju. Nastavljajući projekat psihopate s kojim je 1991. godine donio odluku da “na ovim prostorima neće biti ni jednog Bošnjaka i Hrvata”, a koji danas u Haagu, ko najbijednija kukavica poriče sve zločine i masakre nad građanima Bosne i Hercegovine.
Započeo je svoj teroristički pir i prema pokretu “Pravda za Davida”.
U ovom pokretu se manifestuje solidarnost s ljudskom tragedijom, ali koja ne odgovora spomenutom mentalnom ekstremisti. Jer se solidarišu ljudi iz čitave Bosne i Hercegovine. Jer ljudska tragedija ne poznaje podjele. Jer ljude i moralne vrijednosti ne definiše religija i sociopatološki ekstremistički terorrizam njegovog svijeta, nego evolucijsko-sociološka situacija, a koju spomenuti ekstremistički relikt prošlosti, današnji institucionalni terorista jednog društva, po svaku cijenu želi definisati onako kakav je njegov teroristički sklop vrijednosti: jednonacionalna moralno-teritorijalna isključivost i smtni pohod na druge i drugačije.
Percepcijom vlastitog svijeta ultranacionalističkog terorizma, taj uslovno rečeno čovjek, s crne liste u društvu sa Bin Ladenom, više od 60% stanovništva Bosne i Hercegovine optužuje za terorizam i ekstremizam, a koji je smisao i suština njegovog vlastitog ograničenog i primitivnog shvatanja ljudi, sudbina i društva. Više od dva miliona stanovnika Bosne i Hercegovina svakodnevno trpi torture, ponižavanja i provokacije poremečenog aparthejdskog diktatora, oboljelog od ultranacionalističkog terorističkog oblika poimanja svega oko sebe. Izolovan od modernog svijeta, od normalnih ljudi, prinuđen da saveznike traži upravo među onima koje podmeće drugima.
Njegova bolesna i višegodišnja poređenja, vrijeđanja i diskriminacija evropskog, najmnogoljudnijeg i najubijanijeg BiH naroda sa islamskim teroristima prešla je crvenu liniju i taj ekstremistički lokalni kriminalac, kočijaš i potencijalni terorista treba da odgovara.
Na svu sreću za Bosnu i Hercegovina, ali na žalost za njega, džihadisti i ini o kojima govori ovaj mentalni terorist su fikcija projektovanja iz glave njegovog svijeta. Svijeta krvi, genocida, diskriminacije i ubijanja, kao mjerila “narodnog herojstva” i “zasluga za nebesku stvar”.
Ubijanja djece. I “njihove” i “vlastite”.
Za njega je David ili bilo ko drugi, ko se i sa barem jednim fb postom dovodi u vezu sa Bosnom i Hercegovinom, a ne sa “herojskom” masovnom grobnicom koja je njegov domet “ordena”, i koje su nastale kao projekt teorista poput ovog lokalnog poremečenog siledžije, šteta koju treba “skloniti” po svaku cijenu!
Pojava koju “u ime naroda” i u “ime pomahnitalog teroriste koji se bori za jedinstvo toga prevarenog i opljačakanog naroda” treba po svaku cijenu skloniti sa ulice, iz medija, sa društvenih mreža. A pogotovu izvan granica koje kontroliše aparthejdsko-teroristički režim psihopate koji je odavno prevršio granicu kad se sigurnosno-bezbjednosna situacija jedne zemlje može smatrati sigurnom.
Sa takvim institucionalnim teroristom i bolesnikom na vlasti, niko u takvom društvu nije siguran.
U takvom terorističom društvu, život je bezvrijedan. Dovoljno je da nisi po volji takve terorističke i socijalno poremečene organizacije i da te na principima “Meksičke kaše” nestane. A kad te nestane, teroristička organizacija i institucije koje kontroliše ovaj poremečeni ultrapsihopat terorističih pogleda na svijet, saopšte kao u vrijeme drugih totalitarnih režima i u vrijeme 90-tih, verziju koja odgovara njima, njihovim medijima i njihovim ekstremističkim ciljevima.
Jer da je onako kako je proglasio 60% građana BiH terorstima u ekstremističkom izvještaju upučenom UN-u, ta budaletina i sociopatološki monstrum bi već odavno bio pokojni.
A ne David ili neko drugi.
Na svu sreću za Bosnu i Hercegovinu, ali ne i za njega, ISIL, džihadisti i druge gluposti o kojima govori ovaj poremečeni psihopata ne igraju nikakvu ulogu u životu prosječnog građanina BiH.
U Bosni i Hercegovini i nakon 25 godina terora takvih psihopata, najvažniju ulogu u društvu igraju ljudi poput Davida.
Jer oni, i mrtvi i živi, ostaju ljudi. A ne mentalni poremečeni teroristi koji su uzjahali entitetske institucije i od njih napravili jedinstveno mjesto na svijetu gdje je moguće da se odlučuje o životu, smrti, državi i građanima jezikom i bolesnim djelima spomenutog psihopate i mentalnog teroriste jednog društva.
H.M, 5.5.18
