Zdanje Nacionalne i univerzitetske biblioteke u Sarajevu, poznatije kao Vijećnica, je nesumnjivo najznačajniji kulturni spomenik austrougarskog perioda uništen tokom 44-mjesečne opsade grada od aprila 1992. do kraja 1995. godine.
Građena je u pseudo-maurskom stilu i od otvaranja u aprilu 1896. godine do Prvog svjetskog rata služila je kao sjedište gradske uprave. Od 1910. do 1915. bila je sjedište prvog Bosanskog sabora (Skupštine), da bi između dva rata služila kao Okružni sud i gradska Vijećnica, a nakon Drugog svjetskog rata kao Nacionalna i univerzitetska biblioteka.
Njeno granatiranje i spaljivanje u avgustu 1992. godine izazvalo je zgražavanje i žestoke osude u međunarodnoj javnosti i kvalifikovano je kao “kulturno sakaćenje” Sarajeva i “brisanje prošlosti” Bosne.
Uništavanje sarajevske Vijećnice je, istina indirektno, obuhvaćeno prvom optužnicom protiv Radovana Karadžića i Ratka Mladića, kao i “bosanskom” optužnicom protiv Slobodana Miloševića, u paragrafima kojima se terete za “namjerno i bezobzirno uništavanje vjerskih i kulturnih objekata… poput džamija, crkvi, biblioteka…” O granatiranju i spaljivanju Vijećnice bilo je riječi na raspravi za potvrđivanje optužnice protiv Karadžića i Mladića u julu 1996. godine, kao i u dokaznom postupku po “bosanskoj” optužnici na suđenju Miloševiću..
Niko, međutim, nije proglašen krivim za “kulturno sakaćenje” Sarajeva i “brisanje prošlosti” Bosne. Milošević je umro prije izricanja presude, a Vijećnica je izbrisana – tačnije precrtana – u izmijenjenim optužnicama po kojima se sudilo Karadžiću i Mladiću.
Izvor: Dijelovi interaktivnog narativa koji se u cjelosti može vidjeti na ovom linku: SENSE-AGENCY
