Kandidatura Željka Komšića nije nikakva smetnja politici „ljevice“, nego samo parcijalnim pogledima na funkciju i teritoriju BiH. Te samim tim Komšić kao institucija treba biti podržan od svih građanskih partija, pod uslovom da su građanske partije za proaktivnu, bosansko-hercegovačku politiku.
Ova analiza nije hvalospijev nečemu ili nekome, niti je odraz „pro-nekoga ili pro-neke-partije“, nego činjenično preslaganje situacije, oslobođene bilo kakvih etničko-tabloidskih i drugih percepcija i okova koje su prisutne u političkom zivotu BiH, a iz perspektive politike na nivou BiH, a ne lokalne teritorije.
Svi lideri građanskih i probosanskih partija trebaju „prihvatiti i realizovati“ da je Željko Komšić jedini koji trenutno, kao kandidat u BiH javnosti, ima izgrađen probosanski kapacitet.
Ne kao pojedinac, nego kao simbol, institucija i idol tog duhovnog što oblikuje ideju države BiH.
To je jedini političar koji je „institucija“ za probosansku politiku, a svi ostali su samo produkt jedne ili više partija. Kao što je „institucija“ za „državnost“ manjeg entiteta, aktuelni predsjednik tog entiteta, a što je u manjem entitetu „glavna“ kvalifikacija za „pravog“ Člana Predsjedništva BiH.
Dakle potencijalni kandidati su na putu da postanu „institucija“ poput Komšića kad je u pitanju država BiH, a što je opet nepovoljno, ako se taj imidž gradi u vrijeme izborne godine.
Ne treba ignorisati ni činjenicu da kandidatura Željka Komšića potpuno eliminiše šanse bilo kojeg SBB-ovog kandidata.
Drugim riječima, Komšić, sa ili bez partijske „podrške“ ne gubi spomenuti državnički kapacitet.
Zbog toga ima i najbolje šanse da uđe u Predsjedništvo BiH, ne samo zbog njegove političke orijentacije, nego i zbog toga što je čitavo ovo vrijeme, „mahalaške“ politike koja se svodila na udruženo „Anti-SDA spinovanje“, on uspio da održi određeni nivo i principijelnost, te se nije spustio na „lično“ obračunavanje sa drugima, a pogotovu ne kad je u pitanju interes države BiH i njenih stanovnika.
Tako da u slučaju, da SDP i ostali i dalje negativno gledaju na kandidaturu Komšića, onda rizikuju da dođu u sferu „uskostranačke i antibosanske politike“, a koja se svodi na kontrolisanje „barem“ jedne mahale, a za ostalo me „nije briga“.
SDP i ostale građanske partije pored podrške Željku Komšiću, a koji bi trebao spriječiti dolazak nekog drugog „antibosanskog“ kandidata npr. iz desno orijentisanih hrvatskih ili bošnjačkih (SBB) partija, trebaju razmisliti da li mogu spriječiti dolazak Dodika u Predsjedništvo BiH i da li mogu predložiti Člana Predsjedništva iz reda Bošnjaka, a da pri tome ne povećaju šansu da glasovi odu Dodiku ili Čoviću. Kao što npr. šef SBB-ovaca, preko Čavke u manjem entitetu, sprema sa „navodnim“ poništavanjem glasačkih listića, da sprijeći glasanje za drugog kandidata u manjem entitetu.
Nije najvažniji cilj kako da građanske partije pobijede na izboru za Člana Predsjedništva, jer šanse nisu na njihovoj strani, nego je pitanje svih pitanja:
„Šta građanske partije mogu da urade da spriječe dolazak „antibosanske trilaterale Dodik-Čović-Radončić“?
Stavljanje SDA i njihove politike u isti kontekst, ili njihovog kandidata, je u najmanju ruku primitivizam tabloida u vlasništvu kontorverznog šefa SBB-a. Prema tome, građanske partije trebaju da se izdignu iz tog „mahalskog rata: neka komšiji crkne krava“ i da postanu nosioci probosanske ideje, a to znaći i principijelno vođenje proaktivne politike sa svim probosanskim snagama, a u koje, sa svim vrlinama i manama, spada zasigurno i najjača bošnjačka partija. U drugom slučaju onda bi značilo da je bošnjački narod „asocijalan“, a što sigurno nije realno, niti spojivo sa evropskim pogledima na svijet koji su na tlu BiH egzistirali hiljadama godina, te su samim tim i dio Evrope.
To znaći građanski blok mora da razmisli u „realnim BiH okolnostima“ da li postoji mogućnost da ponudi kandidata iz reda Bošnjaka, a koji će podržati i SDA, ili da građanski blok podrži SDA-ovog kandidata, ako želi u Predsjedništvo BiH dovesti konstruktivnog, a ne destruktivnog Člana po evropski put BiH.
Pri tome moraju da se „oslobode“ percepcije koju im je nametnuo, odnosno, s kojom ih je zloupotrijebio šef SBB-ove organizacije i zauštrb njegovih fildžan-lokalnih pogleda na teritoriju, dokle dopire njegova intelektualno-sociološka percepcija, doveo građanski blok, pogotovu SDP u situaciju da ih javnost, kao i SBB, gleda kao lokalni projekt koji je okrenut teritorijalnom lokalnom principu, a ne državi BiH.
Radončić je uspio u namjeri da razjedini probosansku i građansku platformu, da otruje i smuti javnost.
Ulazeći u tu neprincipijelnu koaliciju sa kontroverznom organizacijom SBB, SDP je napravio katastrofalnu grešku, ali i više drugih u zadnjih 12 mjeseci.
Kao što je i Izetbegović najvjerovatnije napravio katastrofalnu grešku ulazeći u koaliciju sa nekim ko ne vidi dalje od politike „upiranja prstom“, kriminalnih afera i uloge Kalimera „To je nepravda, ja nisam kriv“.
Dok su građanske partije svoj „patriotizam“ dokazivale „aplaudirajući“ prljavoj i primitivnoj propagandi, blokadama i sabotažama iz SBB-ovog tabloida i platforme, dotle je njihov šef „ubacio“ preko 1000 kadrova u „politički i izvršni“ život većeg entiteta, te time snosi odgovornost za sve ono što je pripisao drugima.
Sad je krajnje vrijeme da SDP napravi zaokret, oslobodi se zloupotrebe u koju ga je uvukao šef SBB-a, izdigne se iznad nametnute mahalske percepcije i izjednaćavanja po principu „moraju biti uvijek tri“, te u toj „trilateralnoj sigmatizaciji“ progleda, i shvati, da je realna antiintegrativna trilaterala Dodik-Čović-Radončić, te da je zbog toga Željko Komšić neprikosnoven kandidat kojeg trebaju podržati.
Ko će biti drugi kandidat SDP-a, ili kandidat koji će dobiti „građansku“ širu podršku, treba da vidi, analizira i dogovori sa probosanski najjaćom partijom u BiH i drugim probosanskim partijama, posebno sa “hrvatskim” predznakom. Jer kandidata za člana Predsjedništva biraju građani, a ne kontroverzni tabloidski pristup i lokalno-asocijalni pogled na duh BiH, njegov dosadašnji rad, intelektualni nivo, realizovani projekti i demokratska orijentacija kad su u pitanju put BiH prema Evropi, NATO-u i drugim međunarodnim progresivnim procesima.
